Reisverslag oktober 2009

23 oktober 2009 tot en met 1 november 2009


Opnieuw kijken we weer terug op een heel fijn en zinvol hulptransport naar Roemenië.
Het was deze keer een heel aparte reis, want nu was het hulptransport gecombineerd met de afsluiting in Roemenië van de viering van 400 jaar Baptisme in Europa.
De predikant in Sebis had ons gevraagd om daar bij te willen zijn omdat wij uiteindelijk uit Nederland komen waar de eerste Baptistengemeente is ontstaan.
Dat gaf deze keer wel een heel apart tintje aan het geheel.

Maar zoals altijd is er de periode voor de reis, steeds weer opnieuw de spanning of de auto weer helemaal vol komt of dat we misschien deze keer ruimte over hebben. Immers ook in ons eigen Nederland is de crisis waarneembaar. Ook in Roemenië heeft men zich -zeker deze keer- afgevraagd hoe alles zou gaan.
Met name of er ook nu weer voldoende voedsel en kleding zou komen. Want nog steeds is er voor een grote categorie mensen veel hulp nodig op het gebied van voedsel en kleding. Het gaat dan vooral om de alleenstaande ouderen en de mensen met een zwakke gezondheid. Welnu we kunnen U vertellen dat we de trailer weer 100% vol hebben kunnen laden. Ja, werkelijk iedere centimeter is weer benut met onder meer de volgende hulpgoederen:
  • ca. 300 bananendozen kleding
  • ca. 150 zakken jassen en dekens
  • baby/kinderkleding
  • meubilair
  • relaxstoelen
  • een orgel
  • fietsen
  • rollators
  • rolstoelen
  • een elektrische rolstoel
  • Tv's
  • audioapparatuur
  • huishoudelijke goederen zoals: magnetrons, koelkasten, vriezers en gasfornuizen
  • ca. 9.500 kg houdbaar voedsel
  • 4000 kg potten Hak groente
  • ca 1600 kg melkpoeder (voor baby's van 0-6 maanden en speciale lactosevrije melkpoeder voor baby's van 0-12 maanden)
  • voedingssupplementen en medicijnen (o.a. heel veel brufen)
  • 500 kg waspoeder
  • een heftruck
Al met al weer een gigantische hoeveelheid.

We zijn zelf deze keer al op vrijdag vertrokken om de zondag in Sebis te kunnen zijn om de afsluitende viering van 400 jaar Baptisme in Europa mee te kunnen maken.
De zondagmorgen zijn we in de kerk geweest om de "gewone" dienst mee te maken. (een dienst van 3 uur) Daarna kwam 's middags om 4 uur de (ook weer 3 uur durende) happening in een overvol kerkgebouw. Vanuit veel plaatsen in het land waren vertegenwoordigers aanwezig om de viering mee te maken. Zelf hebben we nog wat informatie mogen geven over de "Baptisten historie rond 1609" en "de eerste Baptistengemeente in Nederland in 1845". Toch wel apart hoor als je daar in Roemenië vertelt dat 400 jaar Baptisme in Europa uiteindelijk in Amsterdam is ontstaan.

Na afloop van de dienst en een maaltijd was de vrachtauto er rond 20.00 uur en begon voor een aantal mensen een -zoals de Roemenen het noemden- sportieve afsluiting van de zondag.(Daarmee bedoelden ze dus het lossen van de hulpgoederen) Het ging in sneltreinvaart. Binnen 1 1/2 uur was het deel voor Sebis gelost.
Maandagmorgen zijn we doorgegaan naar Blaj waar we in de loop van de middag aankwamen en daar werd het resterende deel uitgeladen. In de loop van de week zijn de meeste hulpgoederen al verdeeld.

Van de melkpoeder gaat de helft naar een kinderziekenhuis in Cluj, waar we al enkele jaren contact mee hebben en de andere helft van de melkpoeder gaat naar de kliniek voor neonatologie in Tirgu Mures.
We hebben deze keer opnieuw een bezoek gebracht aan deze betrekkelijk kleine kliniek en zijn opnieuw onder de indruk van de wijze waarop ze daar voor de kinderen zorgen.

In gesprekken die we in Roemenië hadden hebben we veel herinneringen opgehaald en keken we deze keer eens achterom naar de lange periode dat we al hulp mogen verlenen. (vanaf eind 1990) en als je dan samen met onze contactpersonen terug kijkt en het opnieuw tot je door dringt wat er allemaal mocht gebeuren dan sta je eigenlijk perplex.

Want het is niet alleen de zgn. "noodhulp" als voedsel kleding etc., maar we zijn er deze week weer eens bij bepaald hoeveel er aan structurele hulp is gebeurd.
We staan daar zelf niet altijd bewust bij stil en daarom is het misschien wel eens goed om ook daar eens het een en ander over te vertellen.

Zo zijn (al heel wat jaren geleden) in het ziekenhuis in Blaj nagenoeg alle bedden en toebehoren door ons vervangen, werd een operatiekamer geheel opnieuw ingericht met apparatuur en chirurgische materialen uit Nederland, heeft een tandarts mobiele apparatuur gekregen om op scholen etc behandelingen te kunnen doen en hebben we een ambulance mogen brengen die vele jaren inzetbaar is geweest.

Maar ook privé gezinnen hebben we aan inkomen geholpen.
Zo hebben een aantal gezinnen in TIUR (bij Blaj) hun volledige inkomen uit de tuinbouwkassen die we hebben meegenomen en waarin de groente wordt gekweekt met zaden uit Nederland.
In Sebis is enkele jaren gelden een bedrijfje gestart met houtbewerkingmachines uit Nederland. Dit is inmiddels uitgegroeid en er werken nu meerdere mensen.
Een gezin dat graag een klein transportbedrijf wilde beginnen hebben we in het zadel mogen en kunnen helpen en dit is inmiddels uitgegroeid tot een bedrijf met 4 grote trailers met opleggers en 1 kleine vrachtauto. (Daar is trouwens ook de heftruck nu naar toe gegaan).
Ook het kindertehuis in Sebis dat met ca 10 kinderen weliswaar kleinschalig is, maar waar toch zo'n 7 mensen werkzaam mogen zijn. (Nagenoeg alle particuliere kindertehuizen in Roemenië hebben ca 10 kinderen).
Tot slot de (opnieuw kleinschalige) bejaardencentra in Halmagiu en Magulicea waar in totaal 20 werknemers zijn.

Wellicht ten overvloede: het kindertehuis is sterk afhankelijk van onze financiële ondersteuning, de bejaardencentra zijn gelukkig nagenoeg "selfsupporting" door een forse ondersteuning van de staat (met name voor personeels- en energiekosten.)

Al met al veel reden tot dankbaarheid voor alles wat tot stand is gekomen.
In de eerste plaats dank aan God die dit alles zo heeft willen zegenen.
Maar ook dankbaarheid voor de financiële steun die we nog steeds mogen ontvangen, want dat is van groot belang om met de hulpverlening door te kunnen gaan.

Als we dachten nu een rustperiode te krijgen hebben we ons flink vergist, want er ligt al weer het nodige op ons te wachten. Er zijn al weer heel wat telefoontjes geweest om goederen op te halen.
Maar we zijn dankbaar dat God ons ook steeds weer de kracht geeft dit werk voort te zetten.

Henk de Breij


[terug]